Samochowy wyczynowe

Najstarsze rajdy w Europie odbywający się w najbardziej malowniczej scenerii Monte Carlo po raz pierwszy zorganizowany został w 1911 roku. Zadbał o to książe Monaco Albert I, wielbiciel samochodów. Zwycięstwo w rajdzie Monte Carlo porównywalne jest ze zdobyciem tytułu mistrza świata. Wszystko za sprawą prestiżu jakim wśród zawodników cieszy się ta rozgrywka. Doświadczeni uczestnicy wiedzą, jakie niespodzianki mogą czekać ich na trasie. Odcinek specjalny Col de Turini to moment, w którym kierowcy muszą przejechać przez kilka rodzajów nawierzchni. Górskie przełęcze zasypane bywają śniegiem, zaś w dolinach asfalt jest suchy. W rajdzie biorą udział najlepsze marki i modele samochodów, a o tym, z jak prestiżowym widowiskiem mamy do czynienia, może świadczyć incydent, do którego doszło podczas rajdu jeszcze w latach 60. XX wieku. Po dwukrotnym zwycięstwie w rajdzie Mini Coopera, w 1966 roku doprowadzono do dyskwalifikacji aut tej marki w rozgrywkach, a przy okazji zdyskwalifikowano również Forda Cortinę. Jako powód podano nieregulaminowy kształt przednich świateł, jednak w rzeczywistości chodziło o to, by w wyścigu Monte Carlo wreszcie mógł wygrać Citroen. Francuzom bardzo zależało na zwycięstwie w tak bardzo prestiżowym wydarzeniu. Warto dodać, że rajd ten jest częścią World Rally Championship, czyli Rajdowych Samochodowych Mistrzostw Świata rozgrywanych na całym świecie. To jedne z najbardziej widowiskowych wydarzeń na taką skalę, które przyciągają największe nazwiska ze świata motoryzacji.

Większość z nas uważa pracę kierowcy wyścigowego za coś niesamowicie emocjonującego i spektakularnego. Oprócz frajdy jaką daje jazda najnowocześniejszymi i najszybszymi samochodami w swojej klasie, praca ta oferuje splendor, sławę, duże pieniądze i zainteresowanie ze strony najpiękniejszych kobiet tłumnie przybywających na kolejne wyścigi w sezonie. Rzeczywistość bywa jednak w tym przypadku dość brutalna. Bycie profesjonalnym kierowcą wyścigowym wiążę się z ogromną odpowiedzialnością, presją czy wymaganiami stawianymi przez zespół i jego sponsorów. To także konieczność dbania o swoje zdrowie fizyczne. Koncern Lexusa postanowił przybliżyć Nam wszytkim jak wygląda normalny dzień z życia kierowcy wyścigowego na przykładzie Jamesa Rossitera.
Kierowca zawodowy
Musi posiadać prawo jazdy kategorii B a następnie zdobyć uprawnienia do kierowania różnymi kategoriami pojazdów w zależności od wykonywania swojej pracy (A, C, D, E). Musi mieć ukończone 18 lat a najlepiej 21, ponieważ przygotowanie do zawodu kierowcy będzie trwało w tym przypadku dłużej. Aby zostać kierowcą zawodowym potrzebna jest odpowiednia wiedza i predyspozycje. Kierowca zdobywa świadectwa kwalifikacji na przewóz rzeczy (materiałów niebezpiecznych) lub osób, przechodzi badania oraz psychotesty i co 5 lat powtarza je w ramach przedłużania kontynuacji zawodu. Kierowca zawodowy uczęszcza na kursy z zakresu czasu pracy kierowcy oraz z obsługi tachografu. Szkolenia uprawniające do tego zawodu należy odświeżać w ośrodkach szkolenia kierowców. Ustawy, które zostały wprowadzone mają na celu wprowadzenie poprawy bezpieczeństwa w ruchu drogowym, dzięki podniesieniu kwalifikacji kierujących pojazdami. Kursy i egzaminy na prawo jazdy są dopiero początkiem kariery w zawodzie kierowy zawodowego.
Kierowca rajdowy
Zostaje się z pasji do szybkiej jazdy i z zamiłowania do samochodów. Karierę motoryzacyjną na torze można już rozpocząć w wieku 14 lat nie posiadając prawo jazdy. Zaczynamy od członkostwa w automobilklubu zrzeszonego w Polskim Związku Motorowym, w którym ubiega się o licencję kierowcy rajdowego (wyścigowego, pilota itd.). Pierwszym krokiem są starty w zawodach KJS-u (Konkursowej Jeździe Samochodem). Następnie po odbyciu szkolenia w Automobilklubie oraz zadaniu egzaminu przed komisją powołaną przez OKSS można ubiegać się o wydanie licencji kierowcy rajdowego „R2”. Po wyjeżdżeniu odpowiedniej ilości punktów nabytych podczas rajdów można ubiegać się o wydanie licencji rajdowej kierowcy stopnia „R1”. Która po odpowiednim wyjeżdżeniu liczby punktów uprawnia posiadacza o ubiegania się międzynarodowej licencji kierowcy rajdowego stopnia „R”. Licencjonowany kierowca przechodzi badania psychotechnicznych, które są powtarzane, co 5 lat. Przed każdymi zawodami sprawdzany jest stan techniczny pojazdu. Im wyżej dochodzi się w eliminacjach tym koszty wzrastają. W MP star bez sponsora strategicznego jest raczej nie możliwy ze względu na ogromne koszty.

Samochody wyścigowe
Samochód wyścigowy – samochód sportowy przygotowany do rywalizacji sportowej z konkurentami na specjalnie wydzielonych, zamkniętych torach wyścigowych. Samochody wyścigowe mogą osiągać duże prędkości, jednak najważniejszą ich cechą jest możliwość bardzo szybkiego pokonywania zakrętów dzięki specjalnej konstrukcji aerodynamicznej, łączącej w sobie spoilery i dyfuzory.
Rodzaje samochodów wyścigowych
Na świecie istnieje bardzo wiele rodzajów wyścigów samochodowych, czego konsekwencją jest duża różnorodność w konstrukcji i osiągach różnych kategorii samochodów wyścigowych. Pewnym przybliżonym podziałem samochodów wyścigowych jest podział na:

jednoosobowe pojazdy – jednoosobowe konstrukcje z silnikami umieszczonymi centralnie, których podstawą i jednocześnie główną cechą jest bardzo dobra aerodynamika. Czołowym przykładem tego typu samochodów, uważanym w środowisku motoryzacyjnym za szczyt techniki samochodowej, jest Formuła 1; innymi przykładami są tu także amerykańskie IRL czy też GP2.

Audi R10 TDi – samochód kategorii LMP1
prototypy wyścigowe – płaskie, zabudowane, jednoosobowe konstrukcje, przygotowane do startów w wyścigach długodystansowych. Poprzez inną charakterystykę napędów, mają one większą prędkość maksymalną nawet od Formuły 1, ale gorzej spisują się na zakrętach. Najbardziej znanym wyścigiem, w którym spotyka się prototypy, jest trwający okrągłą dobę 24h Le Mans.
samochody super-turystyczne GT – przygotowane specjalnie pod wyścigi na torach wyścigowych wersje sportowych samochodów drogowych. Czasami też to samochód skonstruowany do ścigania się na torach zostaje przebudowany, aby, wskutek wymagań przepisów federacji wyścigowych, jego drogowa wersja została dopuszczona do ruchu ulicznego (przykłady – McLaren F1, Saleen S7). Istnieje bardzo dużo krajowych i międzynarodowych serii wyścigowych, które zezwalają na mniejsze lub większe modyfikacje rywalizujących samochodów. W większości ograniczenia techniczne mają na celu minimalizowanie różnic między samochodami GT a ich wersjami drogowymi, szczególnie te idące w układ napędowy. Przykładem serii wyścigowej jest FIA GT.

BMW 320si (samochód turystyczny)
samochody turystyczne – stworzone na podstawie średniej klasy samochodów drogowych, które startują w seriach o wyścigach trwających ~20 okrążeń. Modyfikacji, podobnie jak w samochodach klasy GT, podlegają aerodynamika, nadwozie i układ napędowy, lecz w tym wypadku ten ostatni jest zmieniany bardzo nieznacznie. Istnieją jednak serie wyścigowe, w których modyfikacje samochodów turystycznych są znaczne, co powoduje, że ich osiągi znacząco różnią się od wersji dopuszczonych do ruchu ulicznego – przykładem tego jest niemiecka seria DTM. Inną serią wyścigów samochodów turystycznych są krajowe serie obecne w Wielkiej Brytanii czy Hiszpanii, a przede wszystkim, od kilku lat oficjalnie nazwana Mistrzostwami Świata Samochodów Turystycznych seria WTCC.
Oprócz wyżej wymienionych, w wielu krajach istnieją także inne, osobliwe rodzaje samochodów wyścigowych, przystosowane do walki w specjalnych seriach wyścigowych. Takimi wyścigami są m.in. pochodząca z USA seria NASCAR, która dzięki rosnącemu zainteresowaniu, wkrótce może pojawić się także w Europie, czy też obecna w Polsce seria Kia Picanto Cup (oraz młodsza Kia Cee’d Cup), będące przykładami markowych serii wyścigowych, pozwalających na zapoczątkowanie kariery wyścigowej w niedrogich i niezbyt szybkich, torowych wersjach małych samochodów drogowych.

Początki historii motoryzacja

Próby wykorzystania silników benzynowych do produkcji prymitywnych pojazdów rozpoczęto bardzo wcześnie, jednak pierwszym pełnoprawnym pojazdem napędzanym przez protoplastę dzisiejszej benzyny jest twór mieszkającego w Wiedniu Siegfrieda Marcusa. Pojazd powstał w 1870 roku i nie należał do zbyt skomplikowanych konstrukcji, jednak w latach 1888–89 Marcusowi udało się opracować kolejną konstrukcję, którą możemy już nazwać pełnoprawnym samochodem. Twór zachował się do dziś i mimo upływu lat wciąż nadaje się do jazdy. Auto można obejrzeć w Muzeum Techniki w Wiedniu.
Pierwszy seryjnie samochód

Na lekcjach historii nauczycielki opowiadają zwykle jedynie o Fordzie T. Faktycznie właśnie ten samochód odniósł pierwszy spektakularny sukces, jednak warto przypomnieć model, który jako pierwszy wszedł do seryjnej produkcji. Był nim Oldsmobile Curved Dash zaprezentowany po raz pierwszy w kwietniu 1901 roku. W ciągu pierwszych 12 miesięcy produkcji skonstruowano 425 egzemplarzy Curved Dash. Auto sprzedawano aż do 1907 roku i ostatecznie jego produkcja zamknęła się w ilości około 19 000 sztuk. Ile kosztował Oldsmobile? Szacuje się, że koszt Curved Dash wahał się w okolicach równowartości 17 tysięcy dzisiejszych dolarów amerykańskich. Sporo, prawda?

Pierwszy złodziej samochodowy

Nie od dziś powtarza się, że okazja czyni złodzieja. Pokusie posiadania własnego automobilu jako pierwszy w historii poddał się mechanik odpowiedzialny za samochód barona Etienne van Zuylen van Nijevelta. Entuzjasta samochodów i jeden z twórców organizacji FIA stracił swojego Peugeota w Paryżu w czerwcu 1896 roku. Niestety, złodziej nie miał zbyt wiele szczęścia. Samochody należały wtedy do rzadkości, więc złoczyńcę udało się szybko zlokalizować około 12 kilometrów od miasta w miejscowości Asnieres-sur-Seine. Szkoda, że dziś znacznie więcej aut przepada bez wieści.

Tor wyścigowy (autodrom[1]) – zamknięty obiekt, na którym odbywają się m.in. wyścigi samochodowe czy wyścigi motocyklowe. Tor ma zazwyczaj kilka lub więcej zakrętów, jest asfaltowy lub betonowy, a w jego pobliżu umieszczone są trybuny dla kibiców. Niemal każdy tor ma tzw. prostą startową, na której ustawiają się zawodnicy przed startem. Wzdłuż niej znajdują się aleje serwisowe, oddzielone od prostej startowej ścianą, znajdują się tam garaże, a obok nich odbywają się pit-stopy, czyli postoje, podczas których dokonywane jest, np. tankowanie paliwa czy zmiana opon podczas wyścigu.

Zakręty bywają różnie wyprofilowane i trzeba je pokonywać różną techniką. Długość większości torów wyścigowych nie przekracza 5 kilometrów.Tor zazwyczaj jest obiektem zamkniętym

Na niektórych obiektach organizowane są Track Days – czyli dni, podczas których niemal każdy dysponujący własnym autem i prawem jazdy może przejechać się po torze.

W Europie zwykle tory są kręte i ciasne, w Stanach Zjednoczonych zaś dominują obiekty owalne, na których osiągane są bardzo duże prędkości. Toru wyścigowego nie należy mylić z torem rallycrossowym, który oprócz odcinków asfaltowych często ma kawałki szutrowe.

Tory wyścigowe w Polsce
Tory wyścigowe w Polsce
Białystok Offroad. Białystok Offroad. …
Radom – Jastrząb. Autodrom Jastrząb. …
Poznań Kartingowy. Kartingowy w Poznaniu. …
Poznań Główny. Tor Poznań …
Kraków. Moto Park Kraków. …
Łódź Tor Łódź …
Gdańsk – Pszczółki. Autodrom Pszczółki. …
Wrocław – Krzywa. Tor Krzywa.